smykać

smykać {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk VIIIa, smykaćam, smykaća, smykaćają, smykaćany {{/stl_8}}– smyknąć {{/stl_13}}{{stl_8}}dk IVa, smykaćnę, smykaćnie, smykaćnij, smykaćnął, smykaćnęli {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_8}}pot. {{/stl_8}}{{stl_7}}'rwać np. trawę, chwasty, kłosy, liście; oskubywać, szczypać': {{/stl_7}}{{stl_10}}Smykać liście, chwasty. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_8}}pot. {{/stl_8}}{{stl_7}}'uciekać pospiesznie; przemykać, czmychać': {{/stl_7}}{{stl_10}}Smyknął szybko z domu. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_8}}pot. {{/stl_8}}{{stl_7}}'kraść coś niepostrzeżenie, zręcznie, ukradkiem coś brać': {{/stl_7}}{{stl_10}}Smyknął pieniądze koledze. {{/stl_10}}